لــــــــحظـﮧ هآے ســــکوتم...
لــــــــحظـﮧ هآے ســــکوتم...
پـــــر هیآهــــــــــو تریـטּבقــــآیق زنـבگیم هستنـב
مــــــملو از آنــــــچـــﮧ
مــــےخوآهم بـــــــــــــــگویم
و
نــــــــــــمـےگـــــویم...
لــــــــحظـﮧ هآے ســــکوتم...
پـــــر هیآهــــــــــو تریـטּבقــــآیق زنـבگیم هستنـב
مــــــملو از آنــــــچـــﮧ
مــــےخوآهم بـــــــــــــــگویم
و
نــــــــــــمـےگـــــویم...
در زلال شب
شب هایم بارانی است
روزهایم می گذرد
من باران اشک می خواهم
آنقدر باران می خواهم تا بتوانم تمام دلتنگی هایم را در آن زلال کنم
من یاد گرفته ام
“دوست داشتن دلیل نمیخواهد…
” دل میخواهد…!
ولی نمیدانم چرا
خیلی ها…
و حتی خیلی های دیگر…!
میگویند:
این روزها…
دوست داشتن
دلیل میخواهد…!!
و پشت یک سلام و لبخندی ساده…
دنبال یک سلام و لبخندی پیچیده،
دنبال گودالی از تعفن میگردند!
اما
من سلام میگویم
و لبخند میزنم
و قسم میخورم
و میدانم
“عشق” همین است…
به همین سادگی…
▬▬▬▬▬▬▬▬ஜ۩۞۩ஜ▬▬▬▬▬▬▬
اگر تو روی نیمکتی
این سوی دنیا
تنها نشسته ای
و همه آنچه نداری
کسی است….
شاید آن سوی دنیا
روی نیمکتی دیگر
کسی نشسته است
که همه آنچه ندارد تویی……..
نیمکت های دنیا را چه بد چیده اند
هر انسانی عطری خاص دارد !
گاهی ، برخی
عجیب بوی خدا می دهند
مثل مـــ♥ــادر
وقتی ناامید شدی
به یاد بیار کسی رو که تنها امیدش تویی
وقتی پر از سکوت شدی
به یاد بیار کسی رو که به صدات محتاجه
وقتی دلت خواست ازغصّه بشکنه
به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته
گاهــ ــی هیـــچ کــــس را نــداشــتـ ـه بـــاشـ ـــی بهتــــر است
داشتـــ ـن بعضـــ ـی هـــا
تنهــــاتـــ ـرت مـــی کــنـ ـد . . .
گاهی دلم میخواهد,
وقتی بغض میکنم,
خدا از آسمان به زمین بیاد,
اشک هایم را پاک کند,
دستم را بگیرد وبگوید: اینجا آدما اذیتت میکنن؟!!!
بــیـــا بــــــریــــــــم...
بـہ فـَــقـر اِحــسـاس ”اِنـــسـانیّــَـتـ” دچــــار شُــدیـــمـ !
نــَسلے ڪِہ دَردَش را ،
ڪیـبـورد ـہا ..
پـَیَامَـڪـ ـہا ..
و
تِـلِفُن ـہـــای پــِے دَر پـے مـے فَہمــَـنـد …
مـُراقـب بـآشـیـد بــﮧ جـآے ِ فــرشــتــﮧ
گــُـرگـــ رآ دَر آغــوش نـَڪشـیـد !
ایـنـجـــآ
دنـیــــآے ِ مــَــجـآزیــسـتـــ ...