ایـــــن آخـریـــــن بـــــارم بـــــود ...
دیگـــــر احســـــــــــاســـم را ؛
بـــــرای کســـــی عریـــــان نمیکنـــــم ...
صـــــــــــداقت یعنـــــی حماقــــــــــــت ..............!
هـمـه گفـتـند : "او" کـه رفــت ، زنـدگی کــن !
ولـــی...
کـسـی درک نـکـرد کــه "او" ...
خـود زنــدگــی ام بــود....
من غــرورم را به راحتـــی به دست نیـــاوردم
کـه هر وقت دلـت خواست خـــردش کنی
غــــرور من اگر بشکـنــــد
با تـکــه هــایـش
شاهــــرگ زنــدگــی تــو را نیز خواهـــد زد
به یـــــــــــــــــــــــــــــــادتم گل من
شَب هـــآ خوابَم نِمے بـَـرَد…
از دَرد ِ ضَربـــآت ِ شَلاق ِ خـــآطـِـراتت
روے قَلبـــــــــــــــــــــــــــَــم ! !
بے اِنصاف
مُحکــَـم زَدے ،
جــآیَش هنـــُـوز مــآنده است!!!
مســاحــت خلــوتــم را
پــر کــن!
فــرقــی نــمی کنــد،
عمــودی یــا افقــی!
همیــن کــه ضلعــی
از چهــار دیــواری ام بــاشــی،
کــافــی ســت . . .
گاهی وقتی کسی از زندگیتان می رود دارد به شما لطف می کند ؛
او فضایی خالی به جا میگذارد برای کسی که
لیـــــــاقــــــت آنجا بودن را داشته باشد …
من
کاناپهای پوسیده
در باران …
تو
سربازی دورافتاده
با گلولهای در پهلو …
چقدر دیر
همدیگر را پیدا کردیم …
هزار بار آمدم خطش بزنم از قلبم
خود خودش را
یادش را
اسمش را
اما …
فقط قلبم پر شد از خط خطی های عاشقانه !!!!